Blog: die biefstuk is voor mij!
Jaren geleden zat ik aan een uitgebreid diner. Mooie biefstukken werden op een grote schaal geserveerd. De heer des huizes wees de grootste aan en riep uit: ‘die biefstuk is voor mij!’ We keken elkaar geamuseerd aan, want het klopte met hoe hij echt is: dominant en veeleisend. Hij was absoluut authentiek en vond dat hij recht had op het allerbeste.
Dit verhaal kwam gisteren weer in mijn hoofd tijdens een babbel met een fijne cliënte. Tien jaar geleden had ze een kerntalentenanalyse bij mij gekregen in navolging van haar man. Ook haar zoon was vorig jaar bij me gekomen voor een studiekeuze, en ze wilde graag eens bijpraten.
In een burn-out
Ze was enkele maanden geleden in een burn-out beland. Ze vertelde wat er aan vooraf was gegaan en hoe ze zichzelf was voorbij gelopen. Ik had haar kerntalenten voor me liggen en tijdens het gesprek wees ik aan op welke kerntalenten het fout liep.
Kort: enkele heel sterke mocht ze niet gebruiken en enkele kleintjes moest ze juist meer en meer inzetten. In combinatie met haar hoogsensitiviteit, een krachtig kenmerk dat helaas ook met een valkuil komt, sloeg haar energiebalans op tilt. Ik vroeg waarom ze niet naar haar kerntalenten had gekeken. Ze antwoordde, heel eerlijk: ‘omdat ik het eigenlijk niet geloofde’.
Rode draad
De rode draad in haar verhaal was dat ze nooit goed durfde zeggen wat ze wilde of dacht. Ze liet zich leiden door wat anderen zeiden of vonden en had niet genoeg zelfvertrouwen om in haar eigen kracht te staan.
Geloven dat iets werkt is letterlijk een krachtig medicijn, dat bewijzen placebo’s in de medische wereld. Geloven dat je niet evenwaardig bent is van hetzelfde kaliber, maar dan omgekeerd: het maakt dat jij niet optimaal werkt. Omdat je niet gelooft, laat staan durft te geven wat je wel degelijk te bieden hebt. Helaas is niemand daarmee gebaat…
Een vrouw heeft moed
Waarom doen zovelen - vooral vrouwen - dit toch? Omdat ze anderen graag die eerste biefstuk gunnen? Omdat ze vinden geen recht te hebben op een mooie biefstuk?
Ik denk dat er nog een andere reden meespeelt: ze zijn bang op het voorplan te komen, hun nek uit te steken. Maar: ze durven dit wel als het om hun kinderen gaat, dus moed genoeg.
Waarom dan te weinig voor zichzelf?
‘Persoonlijk leiderschap’ gaat eigenlijk over het durven opnemen van verantwoordelijkheid, ook voor jezelf en … ook voor je sterktes! Als jij weet dat je over de sterke kerntalenten beschikt én de competenties voor een taak, rol of functie in huis hebt, waarom zou je dan dat stuk verantwoordelijkheid niet opnemen? Waarom zou je dan je mond niet opendoen?
Voor die onderdelen die je kent en beheerst, mag - neen: MOET - je opstaan!
Je werkgever of klanten hebben recht op jouw kennis, kunde, talenten en kracht. Daarvoor huren ze jou in. Als zelfstandige staan talloze vrouwen hun mannetje ook al zijn ook zij soms wat onzeker; maar ze willen deze vorm van vrije verantwoordelijkheid ook nooit meer kwijt.
Als je als volwassen vrouw wilt aanzien en behandeld worden, is het essentieel dat je durft geloven in wat je goed kunt en wilt doen, en … dat je dat ook zegt en toont. ‘De ander kan het niet ruiken’, zei mij pa zaliger altijd. Dus: sta in je kracht en trek die ‘stoute schoenen’ aan! Succes!
Wil je zelf jouw persoonlijk leiderschap ontwikkelen? Neem gauw contact op met jouw Coretalents-analist!
Op de hoogte blijven van onze blogs? Schrijf je hieronder in op onze nieuwsbrief!